„Cantus in Memoriam Benjamin Britten” Arvo Pärt
>> YOUR LINK HERE: ___ http://youtube.com/watch?v=eELe3l8mTrE
◈Tytuł Filmu: „Cantus in Memoriam Benjamin Britten” Arvo Pärt • ◈Kompozytor: Arvo Pärt • ◈Gatunek Filmu: Muzyczny • ◈Wykonanie: Estońska Narodowa Orkiestra Symfoniczna • ◈Album: „Summa” • ◈Data premiery: 2002 • Arvo Pärt • Arvo Pärt (ur. 11 września 1935) jest estońskim kompozytorem sakralnej muzyki klasycznej. Od późnych lat siedemdziesiątych stał się przedstawicielem minimalizmu. Stworzył własny, opracowany przez siebie nurt w muzyce współczesnej zwany tintinnabuli (łac. mały dzwonek). Muzyka Pärta częściowo inspirowana jest chorałem gregoriańskim. Do najczęściej wykonywanych dzieł tego kompozytora należą „Fratres I” (1977, poprawiony w 1983) oraz „Fratres II” i „Fratres III” (obydwa w 1980), „Spiegel im Spiegel” (1978), „Für Alina” (1976). Najbardziej znanym utwory Pärta jest „Cantus in memoriam Benjamin Britten” z 1977 r. • W latach 2011–2018 utwory Pärta stanowiły najczęściej wykonywany repertuar spośród żyjącących kompozytorów na świecie. W 2019 r. wyprzedził go John Williams. • Wczesny okres życia, rodzina i edukacja • Arvo Pärt urodził się w Paide, stolicy prowincji Järva w środkowej Estonii. Dzieciństwo oraz młodość spędził w domu rodzinnym matki i ojczyma w Rakvere stolicy prowincji Virumaa Zachodnia, w północnej Estonii. Będąc dzieckiem zaczął eksperymentować tylko z górnymi i dolnymi dźwiękami rodzinnego fortepianu, ponieważ środkowy rejestr był uszkodzony. • W wieku siedmiu lat rozpoczął edukację w szkole muzycznej w Rakvere. Już jako nastolatek Pärt pisał własne kompozycje. W 1954 roku podjął studia w Tallinn Music Middle School. Niecały rok później tymczasowo musiał je przerwać ze względu na powołanie do Armii Czerwonej, gdzie otrzymał przydział do orkiestry wojskowej grając na oboju i perkusji. Po odbyciu służby wojskowej wznowił naukę w konserwatorium muzycznym w Tallinie, gdzie studiował kompozycję u Heino Ellera (1887–1970). W latach pięćdziesiątych ukończył swój pierwszy utwór wokalny, kantatę „Meie aed” („Nasz ogród”) na chór dziecięcy i orkiestrę. Dyplom uzyskał w roku 1963. • Kariera • Już jako student zajmował się tworzeniem muzyki filmowej i scenicznej. Od 1957 do 1967 r. pracował jako inżynier dźwięku w radiu i telewizji. • Tichon Nikołajewicz Chriennikow (1913–2007), sekretarz generalny Związku Kompozytorów ZSRR, w 1962 r. skrytykował Pärta za wykorzystanie serializmu (techniki kompozytorskiej muzyki współczesnej) w utworze „Nekrolog Op.5” (1960). Chriennikow uznał to za „przejaw podatności na wpływ kultury zachodniej”. Pomimo tego, dziewięć miesięcy później Pärt zdobył I nagrodę w konkursie na 1200 utworów, przyznanym przez Związek Kompozytorów Sowieckich. Wskazywało to na niezdolność przedstawicieli sowieckiego reżimu do uzgodnienia tego, co jest dozwolone w sztuce. Pierwszy utwór sakralny Avro Pärta „Credo” (1968), okazał się być punktem zwrotnym w jego karierze i życiu osobistym; religijny charakter tego utworu spowodował, iż został on ocenzurowany, a pozostała muzyka kompozytora zniknęła z sal koncertowych. Przez następne osiem lat Pärt tworzył bardzo niewiele, skupiając się na badaniu muzyki średniowiecznej i renesansowej. W 1972 roku dokonał konwersji z luteranizmu na prawosławie. • W 1976 roku Pärt powrócił z nowym stylem – tintinnabuli. • „Arvo Pärt”, Paul Hillier, Oxford University Press (1987). ISBN 978-0-19-816616-0, ISBN: 0-19-816616-8. • https://en.wikipedia.org/wiki/Arvo_P%...
#############################
